De geschiedenis van de alpaca's begint in de Zuid-Amerikaanse prehistorie. Er is bewijs dat alpaca’s werden gedomesticeerd zo’n 6000 jaar geleden.

Het ontbreken van geschreven teksten van de Zuid-Amerikaanse beschavingen bemoeilijkt het documenteren van de vroege geschiedenis van de alpaca.

 

Alpaca's worden geassocieerd met de godin "Pachamama" of “Pachmana”, Moeder Aarde, in de mythologie van de Inca’s. Men geloofde dat alpaca's werden uitgeleend aan de mensen op aarde, maar alleen zolang ze goed werden verzorgd en gerespecteerd.

Volgens deze legende werden alpaca’s als geschenk gegeven bij de berg Ausangate in Peru.

 

Toen de Spaanse Conquistadores in de 16de eeuw aankwamen in Peru, vonden ze een beschaving die doordrongen was van textiel. De Inca’s leefden in een samenleving die letterlijk 'samengeweven’ was door de vezels van alpaca's, lama's en katoen.

Inca - wevers maakten alles uit vezels, zelfs daken en bruggen, dankzij een enorme rijkdom aan patronen en knooptechnieken.

 

De vezel was hun munt en de vacht van de alpaca één van de meest gewaardeerde.

De loyaliteit van edelen werd beloond met doek gemaakt van alpacawol.

Hun legers werden betaald met alpaca textiel.

 

In deze maatschappij was doek maken een belangrijke onderneming.

De Spaanse veroveraars staken magazijnen vol in brand tijdens hun gevechten.

Ze erkenden niet de ware schat van deze volkeren, verblind door de overvloed aan goud, zilver en edelstenen.

 

In de poging om de inheemse bevolking te veroveren en te onderwerpen, volgde er een massale slachting van alpaca's en lama's. 90% van de alpaca's in Zuid-Amerika zouden zijn geslacht zijn en liet men wegrotten in de velden. De zorgvuldig onderhouden alpacakuddes, geselecteerd op kleur en kwaliteit, werden gedood of verspreid.

Slechts een klein overblijfsel van deze prachtige dieren werd gered door de inheemse bevolking toen ze werden weggedreven ​​naar de kale en afgelegen Altiplano.

 

De alpaca verdween op de achtergrond tot in de 19de eeuw.

 

Tussen de 40 à 50 miljoen alpaca’s leefden in de Andes voor de inval van de Spanjaarden;  begin tachtiger jaren bleven er slechts 2.5 miljoen over.

Nieuwe fokprogramma’s werden sedert de jaren ’90 opnieuw opgestart; zowel in de Andes, US, UK als op het Europese vasteland.